… ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს აქ გუშინ ჩამოვედი. გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ მაფიქრებდა ოჯახისგან მოშორებით ყოფნა, პირველ დღეებში. თავიდან მაფიქრებდა ენის ბარიერიც, უცხო კულტურა, უცხო მხარე და ადამიანები- რამდენად კარგად შევეწყობოდი მე მათ და რამდენად ადვილად მიმიღებდნენ ისინი მე. მაგრამ ამ სამ ნახევარმა წელიწადმა აქაურობა ჩემს სახლად აქცია. ზუსტად არც კი მახსოვს, როგორ გაქრა ყველა კითხვის ნიშანი და როგორ ვიგრძენი აქ თავი შინაურად, მაგრამ ფაქტია, რომ დღეს ეს ჩემი სახლიცაა.
მინდა მადლობა გადავუხადო დინამოს თითოეულ თანამშრომელს, რომლებმაც თავი განსაკუთრებულ ადამიანად მაგრძნობინეს და მეტწილად მათი დამსახურებაცაა ის, რომ დღეს ასე მასევდიანებს თბილისიდან წასვლა.
დინამოში გატარებული ყოველი დღე, კლუბის წევრებთან თუ თანამშრომლებთან შეხვედრა განსაკუთრებული იყო ჩემთვის. მადლობა მინდა ვუთხრა ყველას იმის დამტკიცებისათვის, რომ დინამო ერთი დიდი ოჯახია. განსაკუთრებული მადლობა მათ ვინც ჩრდილში აკეთებენ დინამოს საქმეს, ვინც არც მოედანზე და არც ტელევიზორის ეკრანებზე არ ჩანან, მაგრამ მუხლჩაუხრელად შრომობენ დინამოს უკეთეს გუნდად ჩამოყალიბებისათვის და მისი ყოველდღიურობის გასალამაზებლად. მადლობა იმ ბიჭებს ვის გვერდითაც ამდენი შეხვედრა ჩავატარე, ვისთან ერთადაც განვიცდიდი და მიხაროდა. მადლობა მწვრთნელებს და გუნდის პერსონალს, ყველა მათგანს ერთი რამ აერთიანებდა - ეს იყო დინამო და სურვილი ის უკეთეს გუნდად ექციათ. უღრმესი მადლობა დინამოს ქომაგებს, რომელთა მხარდაჭერა და სიყვარულიც ყოველთვის დამატებითი მოტივაცია იყო ჩემთვის.
ცალკე მინდა მადლობა ვუთხრა გუნდის პრეზიდენტს, რომელმაც ყველანაირი წინაპირობა შექმნა, დინამოს ძველი დიდების დასაბრუნებლად და მჯერა, შორს არ არის ის დღე, როცა მისი და დინამოს გულშემატკივრის ოცნება ასრულდება.
მივდივარ, მაგრამ არ გემშვიდობებით. მე ხომ ამ წლებმა დინამოს განუყოფელ ნაწილად მაქცია.
ჩისკო 28